Jakiś obraz w tej ramie jednak jest.Przynajmniej w pierwszej części filmu.Z drugiej strony forma wyraźnie dominuje nad treścią.
Spotkanie braci w jakiś sposób intryguje na ekranie( np. zmyślne wykorzystanie lustra w scenografii i potem w kontrapunkcie jako swoiste ,,źródło wiedzy"). Może podobać się wątek o teatrze, teatrze rozrywkowym, który kombinuje niekomercyjnie i pod prąd ... Potem jest gorzej, trudniej dla widza pamiętającego o reżyserskiej wirtuozerii Coppoli. Wspominają recenzenci, że zawarł w filmie wątki autobiograficzne.
Jeśli to prawda, to kulminacja wygląda jakby Coppola wystraszył się tego co pierwotnie miał wyznać, zamiast istotnego i korespondującego z pierwsza częścią filmu zwieńczenia, dostajemy letnią, żeby nie napisać odrętwiałą, końcówkę.
Mam nadzieję, co tam nadzieję, ja wierzę że następne dzieło mistrza ,,dziełem" będziemy nazywać bezwarunkowo, a tu tylko ,,5".
Good night, and good luck, esforty.
5/10

Aż tak krytycznie nie oceniam tego filmu Uważam, że te jak nazwałeś "niepotrzebne ujęcia" Coppola stosuje, żeby wprowadzić nas w odpowiedni klimat takiej spokojnej, oderwanej egzystencji pasującej właśnie do miejsca akcji w myśl: gdzieś tam w dalekiej (od Hameryki) Argentynie gdzie można zapomnieć i stać się kimś innym Zgadzam się, że im dalej, tym fabuła staje coraz mniej płynna Coppoli mam wrażenie zabrakło na koniec konsekwencji i z konwencji kina, nazwijmy to, obrazowego idzie w holiłódzką papke Przedramatyzowane i kiczowate w formie zakończenie nad wyraz jest tego dowodem Tym nie mniej film oceniam jako niezły